นวนิยายลำดับที่ 2 ในชุด ทัณฑ์รักบุษบา
เมื่อการแต่งงานไม่ใช่คำตอบ แต่หากมันคือทางออก
ชีวิตคู่...หากคนหนึ่งพร้อมเพราะความจำเป็น กับอีกคนไม่พร้อมจะจับมือคนรัก
ความสัมพันธ์ของพวกเขาจึงต้องจบลง... เพื่อรอเวลามาพบกันใหม่อีกครั้ง
คนที่ใช่หนีอย่างไรก็ต้องพานพบกันสักวัน
ส่วนคนที่ไม่ใช่ต่อให้อยู่ใกล้แค่เอื้อมมือก็ไม่อาจครองคู่กันได้
“จำเอาไว้ ถ้าไม่อยากรู้สึกอยากฆ่าผัวแบบนี้อีก ก็อย่าไปหว่านเสน่ห์ให้ผู้ชายอื่น”
“ออกไปจากชีวิตฉัน!” หญิงสาวกดเสียงบอก ยอมรับว่าพาลเต็มที่แล้ว
“เสียใจด้วย หวาเป็นฝ่ายส่งข้อความหาพี่ก่อน หวาต้องรับผิดชอบ!”
นั่นคือเรื่องผิดพลาดมากในชีวิตของเธอ พฤกษ์ลดาข่มใจยอมรับความผิดนั้นในใจ
ถ้าเธอไม่ส่งข้อความหาเขา เธอกับเขาก็คงไม่ได้มายืนฟาดฟันกันตรงนี้
“หวาต้องรับผิดชอบเรื่องเมื่อคืนด้วย ได้พี่ไปแล้ว อย่าหวังจะฟันแล้วทิ้งง่ายๆ เพราะคนอย่างพี่...ขึ้นเตียงกับหวาง่ายก็จริง แต่ตอนลงน่ะอีกเรื่อง ...หวาก็รู้นี่ ว่าพี่อึดขนาดไหน!”
ประโยคสุดท้ายชายหนุ่มกดเสียงให้พร่าแผ่วจนคนฟังขนลุกไปทั้งตัว
“อี๋...”
“ไม่ต้องทำเสียงรังเกียจกลบเกลื่อน เก็บเอาไว้ครางตอนอยู่บนเคาน์เตอร์ไม่ก็ใต้ร่างพี่เถอะ”
ฟรันเซสเดินออกจากห้องโดยมีเสียงกรีดร้องด่าทอตามหลัง เอ่อ รวมถึงคนสนิทสองคนด้วยที่เดินตามหลังไปด้วยสีหน้าอิหลักอิเหลื่อกับความตีมึนเอาแต่ใจของเจ้านาย
ผู้เป็นนายเช็กว่าลูกน้องปิดประตูแน่นหนาแล้วจึงหันมาเหวี่ยงใส่
“ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้น ถ้ากูไม่งี่เง่าเบอร์นี้ มึงคิดว่าหวาจะสนใจกูไหม”
“...”
“ให้โมโหเสียใจกรีดร้องอีกนิดเถอะ เดี๋ยวจะได้ตัวกูไง กูโปรดี...ดูแลฟรีตลอดชีวิต”
“!!!”
ฟรันเซสทำเสียงขึ้นจมูกตอนเห็นสีหน้าของคนสนิท ชายหนุ่มหันหลังเดินกลับห้องด้วยสีหน้ามุ่งมั่น เรื่องที่จะให้เธอรับผิดชอบ เขาพูดจริง พฤกษ์ลดาจะต้องรับผิดชอบเขา
...รับผิดชอบที่ทำให้หัวใจเขาเต้นแรงอีกครั้ง
...รับผิดชอบที่ทำให้ความหวังเล็กๆ ผุดวาบขึ้นในใจ
...รับผิดชอบที่ปล่อยให้เขาโจนจ้วงในตัวเธอ
...รับผิดชอบที่ทำให้ลูกชายที่ตายเป็นมะเขือเผามาหลายปีผงาดทุกครั้งที่เห็นหน้าเธอ
โว้ยยย...ขนาดทะเลาะกันมันยังมีอารมณ์!
Download
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น